نمایش ها: 11500 نویسنده: ویکتور Roadster-انتشار زمان: 2024-07-16 مبدا: کانادا
مطالب [پنهان کردن]
|
در ماشینکاری CNC ، انتخاب فولاد روی چندین شاخص عملکرد کلیدی متمرکز است تا اطمینان حاصل شود که پردازش هم کارآمد و هم دقیق است ، در حالی که مقرون به صرفه است. در اینجا مروری بر ده ویژگی برتر عملکرد مؤثر بر انتخاب فولاد برای ماشینکاری CNC ، همانطور که قبلاً ذکر شد:
قابلیت ماشینکاری : فولاد باید منجر به برش با سرعت بالا ، حفاری ، فرز و سایر فرآیندهای انجام شده توسط دستگاه های CNC ، به حداقل رساندن سایش ابزار و سخت شدن کار باشد.
سختی و استحکام : بر اساس استفاده در نظر گرفته شده از قسمت ، فولاد با سختی و استحکام مناسب انتخاب می شود. فولادهای با مقاومت بالا می توانند در برابر بارهای بیشتری مقاومت کنند اما ممکن است به ابزار برش سخت تر و استراتژی های ماشینکاری تصفیه شده تر نیاز داشته باشند.
چقرمگی و انعطاف پذیری : چقرمگی عالی به جلوگیری از ترک خوردگی در هنگام ماشینکاری کمک می کند ، در حالی که انعطاف پذیری خوب عملیات شکل دهی پیچیده را تسهیل می کند.
عملکرد حرارتی : این ماده باید قادر به افزایش خصوصیات مکانیکی آن از طریق عملیات حرارتی باشد ، مانند سخت شدن سطح برای بهبود مقاومت سایش یا بازپخت برای بهبود ماشینکاری.
مقاومت در برابر خوردگی : برای اجزای مورد استفاده در محیط های مرطوب یا شیمیایی خورنده ، فولادهای ضد زنگ بسیار مقاوم در برابر خوردگی یا سایر آلیاژهای مقاوم در برابر خوردگی ترجیح داده می شوند.
قابلیت جوشکاری : اگر قطعات به مونتاژ جوشکاری نیاز دارند ، فولاد انتخاب شده برای جلوگیری از ترک خوردگی و اعوجاج باید از جوشکاری خوبی برخوردار باشد.
سطح سطح : یک سطح سطح طبیعی صاف نیاز به مراحل اضافی اضافی را کاهش می دهد و به طور مستقیم بر کیفیت کلی محصول نهایی تأثیر می گذارد.
مقرون به صرفه بودن : متعادل کردن هزینه های مواد در برابر هزینه های ماشینکاری ، مواد با نسبت هزینه به سود بالا انتخاب می شوند.
ثبات بعدی : حفظ ثبات بعدی در طول و بعد از پردازش برای قطعات دقیق بسیار مهم است.
قوام مادی : سازگاری در خصوصیات مواد از دسته به دسته برای اطمینان از کیفیت محصول و فرآیندهای ماشینکاری قابل پیش بینی بسیار مهم است.
بر اساس ویژگی های فوق ، فولادهای مشترک مناسب برای ماشینکاری CNC شامل موارد زیر هستند ، اما محدود به:
فولادهای ضد زنگ (مانند 304 ، 316L) : به دلیل مقاومت در برابر خوردگی عالی و ماشینکاری آنها شناخته شده است ، این موارد به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرند که محافظت از زنگ زدگی ضروری است.
فولادهای کربن (مانند 1045 ، 4140) : به دلیل مقرون به صرفه بودن و توانایی آنها در عملیات حرارتی برای تنظیم عملکرد ، اغلب در اجزای مکانیکی به کار می روند.
فولادهای آلیاژی (به عنوان مثال ، 4340 ، 17-4PH) : در برنامه های کاربردی که نیاز به قدرت تقویت شده و مقاومت در برابر خوردگی دارند ، از این موارد خواص بهبود یافته نسبت به فولادهای کربن استفاده می کنند.
فولادهای ابزار (مانند D2 ، A2) : در حالی که در درجه اول برای تولید ابزارهای برش و قطعات مقاوم در برابر سایش استفاده می شود ، برخی از فولادهای ابزار نیز به دلیل سختی و مقاومت در برابر سایش ، برای اجزای ماشینکاری دقیق خاص مناسب هستند.
در نهایت ، انتخاب یک درجه فولادی خاص باید با استفاده از محصول نهایی ، محیط عملیاتی که با آن روبرو می شود و الزامات خاص طراحی را هدایت می کند. هر ماده نقاط قوت خود را متناسب با نیازهای مختلف دارد و بر اهمیت ارزیابی جامع قبل از تصمیم گیری تأکید می کند.
